Ciemnoniebieski świat
Co to jest Ciemnoniebieski świat? Jego znaczenie skrywa się gdzieś pod mgiełką kompletnej lub tylko częściowej ślepoty. Czasem niestety widzimy rzeczy, których wolimy nie widzieć, a nie jest nam dane zobaczyć rzeczy, które zobaczyć chcemy. Na przykład kobietę, którą kochamy. Lub tę samą kobietę w objęciach najlepszego przyjaciela. W czasie wojny przyjaźń jest w stanie przetrwać nawet taką próbę.
Sylwetkę zbliżającego się niemieckiego wojska i nasz okupowany kraj widzimy bardzo wyraźnie. Dumny pilot myśliwca nie pozostawi nas obojętnym. Nawet jeśli już nigdy nie zobaczymy naszej ukochanej czy naszego psa. Pies, który pojawił się w filmie, to tak naprawdę cocker spaniel Ondřeja Vetchego, grającego rolę głównego bohatera Františka Slámę. No przecież widać, że słucha swojego pana aż do ostatniego spotkania.
František Sláma to jeden z najlepszych pilotów myśliwca w historii naszego lotnictwa. Swoje umiejętności przekazuje następnym generacjom. Przynajmniej do momentu, kiedy Czechosłowacja, włącznie z samolotami, zostaje majątkiem Protektoratu Czech i Moraw. Potem naszym bohaterom nie pozostaje nic innego niż uciekać, usiąść w angielskich Spitfire'ach i smutnie nucić ciemnoniebieskiego bluesa.
Nawet jeśli duża część akcji filmu rozgrywa się w Anglii, większość kręcono w Czechach. Oczywiście z wyjątkiem samolotów i pilotów spadających do morza. Za ryzyko związane z pływaniem w morzu w sprzęcie ważącym ok. 90 kg aktor Ondřej Vetchý miał odpowiednio wyższe wynagrodzenie. Piloci walczący w czasie II wojny światowej ponosili to samo ryzyko, ale bez sztabu filmowego pod ręką. Angielska baza lotnicza to tak naprawdę byłe lotnisko wojskowe Hradčany na poligonie wojskowym Ralsko. Typowy angielski dom na wsi, w którym mieszkała piękna Susane, znaleźć można niedaleko Šilheřovic w regionie Ostravsko.
Ryzyko jest tego warte. Warto wrócić po kilku latach z wojny z dumnie podniesioną głową. Warto czuć wdzięczność ludzi za to, że walczyliśmy za naszą ojczyznę. Warto być oskarżonym o szpiegostwo i zdradę komunistycznej władzy. Być przetrzymywanym w więzieniu i torturowanym aż do śmierci. Opowiadanie historii z wojny w czasie oczekiwania na śmierć. Najważniejsze, że historia ta pewnego dnia ujrzy światło dzienne, kiedy przyjdzie czas, żeby zdjąć ciemnoniebieskie okulary i oddać hołd mężczyznom, którzy za nas umierali. Ten czas przyszedł właśnie teraz.