Kiedy mała Edith radośnie skacze i trzyma za ręce dwie kobiety o kiepskiej renomie, niespecjalnie obchodzi ją to, co myślą inni. Ta beztroska pozostała jej nawet w dorosłym życiu. Może dlatego, że jako dziecko znalazła oparcie u osób, na które przyzwoici obywatele patrzeli z pogardą, miała zawsze bliżej do tych mniej szczęśliwych. Ile z tego, co przeżyła w dzieciństwie, zostało w jej przejmującej twórczości – możemy tylko zgadywać.

Niepozorna ulica Pobřežní, która wije się wzdłuż rzeki Vrchlice, ma swój charakterystyczny czar. Kiedy już tam będziecie, dobrze obejrzyjcie dom, który stoi na arkadach nad ulicą, bo właśnie obok niego, po drugiej stronie rzeki, spacerowała też mała filmowa Edith. Możecie iść dalej ulicą Pobřežní, a potem ulicą Pod Barborą, aż dojdziecie do perły Kutnej Hory – kościoła św. Barbary, dzieła Jana Parléřa, Matyáša Rejska, a potem także Benedikta Rejta.